Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1 en 2: bierkaart en bieretiketten uit de tweede generatie Hector Bevernagie-Danis

Foto 3: vijf knechten ten tijde van Hector Bevernagie, met zittend rechts “Boer” Cyriel Vanhoutteghem, die brouwde onder supervisie van Hector Bevernagie

Foto 4 en 5: bierkaarten met publiciteit voor de “Oude Piro”

Foto 6: de familie van Hector Bevernagie in 1944, boven op de jeep links zijn twee zonen: Arseen en Honoré Bevernagie, die na de dood van Hector in 1959 de brouwerij hebben overgenomen

Hector Bevernagie (gehuwd met Zulma Danis) heeft de brouwerij van zijn vader in 1921 overgenomen en is zich blijven richten op het brouwen van bruin bier en tafelbier en het uitvoeren van dat bier naar cafés en particulieren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde de Duitse bezetter een Rode Kruispost in de brouwerij. Ze hadden te maken met veel zwaar verbrande soldaten tijdens de slag om Engeland. En die werden vanuit Zeebrugge afgevoerd naar onder andere Lichtervelde. Achter de brouwerij lag een grote serre en ook die lag vol met zwaar verbrande en gekwetste soldaten. Tijdens de bezetting was er een Duitse officier gekazerneerd in het brouwershuis. Die officier stelde voor om te brouwen voor het Duitse leger. Hij zou voor het graan zorgen, en eens het brouwsel klaar zou het moeten geleverd worden in Frankrijk. Hector heeft echter niet willen collaboreren met de Duitsers en heeft dat geweigerd. En zo was hij aangewezen op bieten als hij tijdens de oorlogsjaren wilden verder brouwen. En zo gebeurde, rode bieten, dat had een goede smaak, zoet.

Die Duitse officier kwam elke avond bij Hector luisteren naar de Engelse radio (wat uiteraard door de Duitsers verboden was). Dat was eigenlijk een levensgevaarlijke onderneming want die officier had een zoon die bij de SS was en gehuisvest was in de Burgersgilde in Lichtervelde. Had die officier dat ooit tegen zijn zoon verteld, dat Hector clandestien naar de Engelse radio luisterde, dan was hij zeker opgepakt en nooit meer teruggekomen. Hector zijn vrouw heeft hem daar vaak voor verwittigd: “Hector jij gaat nog in de bak geraken en niet meer terugkeren. Er zijn er al 13 verdwenen in Lichtervelde, jij gaat de volgende zijn.” Maar Hector vertrouwde die officier en is nooit opgepakt geweest.

Omdat het hele huis vol zat met Duitse soldaten was de familie Bevernagie verplicht om de grote kelder op de koer uit te kuisen en daar hun intrek te nemen om te slapen. Ze hebben maanden in die kelder geslapen. “Het huis zat intussen overvol met Duitse soldaten. Ook op de hooizolder werden er eens gestoken om te slapen. Vreemd genoeg waren er een stuk of drie die hun geweren en mitraillettes hadden achtergelaten op de hooizolder, met de bedoeling om zich over te geven en achter te blijven. Maar ze slaagden niet in hun opzet, want de verantwoordelijke officier telde de troepen zeer nauwkeurig en zo kwam het uit wat hun plan was. Ze vlogen snel weer naar de hooizolder om hun wapens te recupereren.” 

Hector brouwde in de tweede generatie uitsluitend bruin bier: tafelbier; stout van 4,10% en de gekende ‘Oude Piro’ van 5,5%.

Het brouwsel werd gemaakt door Vanhoutteghem Cyriel (bijgenaamd ‘Boer’) onder leiding van Hector. De leveringen gebeurden meestal in houten vaten, die vervaardigd en onderhouden werden door tonnenmaker Maurits Verduyn uit de Zwevezelestraat in Lichtervelde.

Op bepaald ogenblik mocht één van de knechten, die meehielp om het water op te stoken, van een brouwsel proeven. Deze riep uit: “Ja amaai, dat is piro, dat is straffe piro”.  In de volksmond wordt dat gezegd voor alles wat goed en straf is, maar vooral voor alcoholische drank (vb.: ze heeft een picon klaargemaakt en het was nogal piro). Door de uitroep van die knecht was de naam geboren voor het speciale bruine biertje dat Bevernagie brouwde. De “Oude Piro” was geboren (en bestaat op heden nog altijd). De kleine flesjes Piro werden pas na 13 jaar ter consumptie aangeboden, de grote flessen Piro bleven 15 jaar op de fles.

En blijkbaar was de “Oude Piro” niet alleen lekker om te drinken, maar in een oud krantenartikel lezen we het volgende: “Iets voor de dames bij de haarverzorging: na de laatste spoeling van uw shampoo giet u een scheutje Piro in een beetje lauw water, breng dit op het vochtige haar aan met een spons of watten. En daarna het haar oprollen en draaien en u zult zelf het resultaat kunnen vaststellen: de krullen zullen tweemaal zo lang houden als anders!”