Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: René Godderis, stichter van de firma Godderis (nu Godecor)

Foto 2: Het Schildersbedrijf van de familie Godderis voor hun nieuwgebouwde zaak in de Roeselaarsestraat 76 te Moorslede, kort na de Eerste Wereldoorlog

Het verhaal van de firma GODECOR  startte toen René Godderis in 1888 in de Breulstraat in Moorslede startte met een schildersbedrijf. Zijn familie was afkomstig uit Geluwe en dat waren eigenlijk smeden.  Bij de opstart van de zaak was er nog geen winkel aanwezig. Na een drietal jaren heeft hij zijn bedrijf overgebracht naar de huidige locatie in de Roeselaarsestraat 76 te Moorslede. Enkele jaren later huwde René met Romanie Baeckelandt die dan ook vrijwel direct daarna startte met het uitbaten van een decoratiewinkeltje op hetzelfde adres. Het koppel kreeg, evenwel op vrij late leeftijd, vijf kinderen: drie zonen en twee dochters.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vlucht René met het hele gezin naar Frankrijk om aan het oorlogsgeweld te ontsnappen (hij was toen al bijna 50 jaar en was niet gemobiliseerd vanwege zijn leeftijd). Het was zijn bedoeling om daar ondertussen in de mijnen te gaan werken. Door een toeval komt hij echter terecht in een kasteel van een graaf in Normandië, waar hij aan de slag kan gaan als schilder. Door mond-aan-mond-reclame blijft hij daar in Normandië gedurende de hele Eerste Wereldoorlog zijn job als schilder verder uitoefenen in kastelen en privéhuizen van de gegoede kringen.

Na de Eerste Wereldoorlog keert het gezin in 1919 terug naar Moorslede waar ze vaststellen dat hun huis volledig platgebombardeerd is (op de locatie vinden ze 14 kraters van bominslagen terug). Ze startten hun zaak aanvankelijk opnieuw op in een houten noodbarak. Maar in het jaar 1920 wordt het huis heropgebouwd op de oorspronkelijke locatie.

Het winkeltje bij het schildersbedrijf van de eerste generatie beperkte zich niet tot de verkoop van verven en behangpapier alleen, het was eigenlijk een typisch dorpswinkeltje waar alles werd verkocht waar er vraag naar was in Moorslede: kuisproducten, alles voor de werkman (tot zelfs bottines), schoolgerief, … Leuk om weten is dat men na de Eerste Wereldoorlog ook een beetje café hield in het winkeltje. Dat was overal zo waar een winkeltje was. In de weekends werd het materiaal een beetje aan de kant geschoven en kwamen de mensen daar samen om een kaartje te leggen en er werd ook een pintje verkocht. De mensen hadden toen geen andere mogelijkheden om een beetje ontspanning te vinden. Dus ook in die zin had het winkeltje een erg belangrijke sociale functie (naast het aanbieden van allerhande materialen waar er in de gemeente behoefte aan was).

In de eerste generatie bestond het schildersvak vooral uit het schilderen van buitenschrijnwerk (zeker 80%) en weinig binnenschilderwerk. De schilders toen deden ook nog het werk van glazeniers. De timmerman maakte de ramen en de schilder kwam de ruiten insteken met stopverf (dat kwam wellicht omdat de timmermannen na de Eerste Wereldoorlog enorm veel werk hadden omdat alles moest heropgebouwd worden. De schilders zorgden dus voor het glaswerk).

De vader van stichter René Godderis leurde met borstels en dweilen en tal van andere materialen langs de boerderijen. Al zijn koopwaar droeg hij mee in een groot pak op zijn rug. En zo kwam hij aan zijn bijnaam: ‘Pak’ is daar weer. Die naam is nog doorgegaan tot in de tweede generatie. Men sprak dus van René ‘Pak’ en van Albert ’Pak’ in plaats van hun familienaam Godderis te gebruiken. Zo waren ze eens aan het discussiëren in een café in Moorslede hoe oud Albert (Pak) Godderis wel zou zijn? Ze sloegen zelfs aan het wedden daarover. En Ingrid Penet zei dat ze een kiezerslijst van Moorslede had liggen om het op te zoeken. En die brave dame begint te zoeken onder de letter P van ‘Pak’, maar vindt daar natuurlijk géén Albert Pak, want die heette in werkelijkheid natuurlijk Godderis. Hoe verwarrend het kon zijn in die tijd met die familiebijnamen.

Romanie Baeckelandt, de vrouw van stichter René Godderis is vroeg gestorven. Hun dochter Julia Godderis, die niet gehuwd was, is dan na haar dood de winkel verder gaan uitbaten en heeft de zorgen voor het gezin voor haar rekening genomen. Vader René en zijn zonen werkten in het schildersbedrijf. De stichter René Godderis is blijven meedraaien in het bedrijf tot hij door ziekte werd overmand begin van de jaren 1940. Hij is gestorven in 1944.