Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: de oprichters van de zaak bij hun huwelijk op 17 augustus 1912: Julien Sambaer & Eugenie Verhaeghe.

Foto 2: de inschrijvingsakte in het handelsregister en de opstartdatum van de zaak eveneens op 17 augustus 1912

Foto 3: publiciteitsbord 1ste generatie

Foto 4: eigen merk naaimachines eerste generatie, Samva

Foto 5: oude langwerpige spoel

Foto 6: publicitaire folder die op meesterlijke wijze het huismerk “Samva” naaimachines aanbeveelt. Tevens bemerken we dat Julien op dat ogenblik al samenwerkte met zijn zoon Charles.

Julien Sambaer is de stichter van “Huis Sambaer”, hij was mecanicien van beroep en was de grootvader van de huidige zaakvoerder Ludwina Sambaer. Hij werkte eerst als jonge gast bij de naaimachinefabrikant “Singer” in Kortrijk.  Op 17 augustus 1912 huwde hij met Eugenie Verhaeghe  en samen startten ze een zelfstandige zaak op in huishoudnaaimachines en toebehoren in de Poststraat 13 te Roeselare, die het Polenplein met de Ooststraat verbindt . Het echtpaar kreeg drie kinderen, één zoon Charles en twee dochtertjes die op jonge leeftijd stierven.  

Het jonge koppel startte ook met een naaiatelier boven de winkel. Er werden wel geen kleren gemaakt, wel werd er op kleren geborduurd: ajour, feston, broderie, picot, plisseren, knopen overtrekken, ... Dit is allemaal terug te vinden op de reclameblaadjes uit de eerste generatie. Algauw breidde de zaak uit en werkte Eugenie samen met vier meisjes om het werk in het naaiatelier aan te kunnen.

Juliaan was ook verdeler van een eigen gepatenteerd  naaimachinemerk “Samva”. Dat was een samentrekking van hun beide familienamen: SAMbaer & Verhaeghe. En het was tevens ook een knipoogje naar het Franse “ça me va”. Juliaan produceerde die naaimachines niet zelf maar liet ze aanmaken in Soběslav in het voormalige Tsjecho-Slowakije. Dat waren rechtnaaiers op onderstel en die kostten in de jaren 1930 al gauw 1.500 à 1.700 Bfr. De latere zigzagmachines van hetzelfde merk kostten toen 3.000 à 3.500 Bfr. De verkoop van deze machines viel stil toen de tweede wereldoorlog uitbrak en het ijzeren gordijn nadien werd opgetrokken, waardoor samenwerking met het Oostblok een pak moeilijker werd.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Juliaan uitgeloot en moest zo geen dienst nemen in het leger. Maar omdat hij zo goed in auto kon rijden, wat in die tijd nog niet zo vaak voorkwam, werd hij toch opgeëist en moest naar het leger als “soldat chauffeur”. Eugenie vluchtte tijdens de oorlog naar Parijs waar ze op 4 augustus 1916 het leven schonk aan hun zoon Charles Sambaer, die later het bedrijf zou overnemen. De winkel is in die oorlogsjaren gesloten geweest.

Na de Eerste Wereldoorlog heeft Juliaan dan zijn zaak heropend. Dat waren in die tijd nog allemaal zware metalen, gietijzeren machines op onderstel en met een lederen riem, puur mechanisch met van die voetpedalen. Dat waren machines die nog alleen werkten met rechte steek, geen zigzag. Dat was ook nog met een lange spoel, gelijkend op een  schietspoeltje van een weefgetouw, maar dan in het klein.

Eugenie Verhaeghe stierf al heel vroeg in het jaar 1940. Juliaan stierf in 1956. Tot hoe lang Juliaan is blijven meewerken in de zaak is niet geweten, wel staat vast dat hij er nog samen heeft gewerkt met zijn zoon Charles, wat we kunnen opmaken uit een publicitaire flyer voor hun naaimachinemerk Samva.