Tijdens de oorlog vluchtten heel wat Belgen richting Frankrijk, ook heel wat gezinnen uit de BIE-regio. La Rochelle was een belangrijke eerste opvangplaats voor deze vluchtelingen.

Bij aankomst in La Rochelle, kregen de vluchtelingen een dikke overjas, een warme maaltijd en wijn. Families zonder zieken werden naar oorlogsvrije gebieden in Frankrijk gebracht, met een proviand voor de treinreis. Families met zieken mochten blijven in la Rochelle, zolang hun familielid was opgenomen in het ziekenhuis.

In maart 1915 werd in la Rochelle een comité Franco-Belge opgericht. Dit comité verschafte de vluchtelingen kledij, voeding, onderdak en werk. Daarnaast zorgden ze voor verschillende sanitaire installaties en richtten werkateliers op waar Belgische vrouwen leerden naaien en kantklossen. In het begin van de oorlog werden de vluchtelingen met open armen ontvangen. Naarmate de jaren voorbijgingen en de vluchtelingen alsmaar toenamen begonnen de inwoners van La Rochelle te morren. In maart 1916 waren er een 2000tal Belgische en Franse vluchtelingen, waarvan ongeveer 500 kinderen. Constantin Balduck uit Noordschote verhuisde als Vlaamse onderwijzer naar La Rochelle en zorgde voor Nederlandstalig onderwijs voor de Vlaamse kinderen, waarvoor hij door de Belgische staat betaald werd. Er werden ook twee scholen ingericht waar Vlaamse kinderen in het Frans les kregen. Ook hier kwam de Belgische overheid tussen voor het uitbetalen van de onderwijzers.

(collectie Archives municipales de La Rochelle 5 Fi 3599.)