‘De andere gewonden en ik werden op draagbaren gelegd en weggevoerd. Na drie uur kwamen we bij een verzamelplaats. Van hieruit zouden we met wagens verder gevoerd worden. Intussen was het beginnen regenen. Er lag een Schot naast me, met een buikwonde, die me zijn jas aanbood. Ik weigerde natuurlijk. Hij kon hem zelf even goed gebruiken. Hij rustte echter pas nadat een verpleger er mij mee toedekte. Toen was hij tevreden.

Met paard en wagen werden we vervolgens naar Waterdamhoek gebracht, waar mijn verband werd vernieuwd. Vandaar uit bracht een auto me naar een hospitaal in Izegem waar ik werd geopereerd.’

(Carl Heller, Duits onderofficier)