In de brief van 6 januari 1944 bevestigt Gaston, zoals gebruikelijk, de ontvangst van brieven en pakjes. Verder vreest Gaston dat 2 brieven schrijven per maand voortaan de regel zal zijn. In een kamp in Kiel is dat reeds van toepassing. Verder beschrijft hij de procedure die hij moet volgen bij alarm. Indien ze in de fabriek zijn tijdens het alarm, moeten ze naar de kelder. Zijn ze echter in hun barak, dan moeten ze er blijven. Hij beschrijft ook dat er loopgrachten zijn. Daarin kunnen ze min of meer veilig schuilen bij gevaar.  

In de brief van 11 januari 1944 beschrijft Gaston hoe formaties vliegtuigen het vliegveld bombardeerden, met brand als gevolg. Het waren vliegtuigen die richting België vlogen.

In de brief van 15 januari meldt Gaston aan zijn ouders dat een deel van een brief geopend werd en het vel waarop zijn broer hem schreef was eruit gehaald. Verder heeft hij het zoals veelal over de inhoud van pakjes. Hij wijst er zijn ouders nogmaals op dat zijn makkers in de andere kampen maximaal 2 brieven per maand naar huis mogen sturen. Zijn ouders moeten dus niet ongerust zijn, als ze plots minder brieven uit Braunschweig zullen krijgen.

Op de briefkaart van 31 januari 1944 heeft Gaston het alweer over een bombardement van de stad. Gelukkig was het niet waar hij verbleef. Verder vertelt hij dat hij aan andere machine staat in de fabriek. Het is beter en lichter werk dan wat hij gewoon was. Hij besluit dat hij in februari maar 2 brieven mag schrijven.

Briefkaart van januari 1944. Gaston schrijft aan zijn ouders dat het voortaan niet meer mogelijk zal zijn om meer dan 2 brieven per maand te sturen. Dit zal pas weer veranderen als hij een speciale stempelkaart krijgt. Ze mogen wel nog onbeperkt briefkaarten sturen. Hij vraagt om in een volgend pakje wat tabak te steken, liefst in verpakkingen van 60 gram. Dit is handiger in gebruik (ruilen voor eten in de Duitse kantine).