Deze 5 BFR en 10 BFR biljetten van het type Londen (thesaurie) dateren van 1 februari 1943. Ze zijn niet meer omwisselbaar bij de Nationale Bank van België sinds 1 juni 1950. De tekening en gravure zijn onbekend. De afmetingen van dit biljet zijn 60 X 115 mm voor het 5BFR biljet en 65 X 120 mm voor het 10 BFR biljet.

De biljetten van 100 BFR, 500 BFR en 1000BFR van het type Londen dateren ook van 1 februari 1943. Deze zijn wel nog omwisselbaar bij de Nationale Bank van België. Het ontwerp is een aangepast ontwerp van het honderdfrankbiljet van het type 1933, maar op kleiner formaat. De tekening werd  gemaakt door E. Vloors en de gravure is van M. Poortman en G. Minguet. Op de voorzijde staatn de personificatie van de overvloed en de profielen van koning Albert I en koningin Elisabeth.. Op de keerzijde ziet u allegorische figuren van de Schelde, de Maas en het Albertkanaal. Het verschil tussen deze biljetten zit hem in de kleur. De afmetingen ervan zijn 85 X 150 mm.

De Beigische overheid had na de Eerste Wereldoorlog een les geleerd. Er moest een waterdicht schot komen tussen de geldmassa van tijdens de oorlog en die erna. Al van in het begin van de Tweede Wereldoorlog begon de voorbereiding van de naoorlogse geldsanering die de geschiedenis zou ingaan als de operatie - Gutt. De regering liet in Londen bij de leverancier van de Bank of England 206 miljoen, of twee ton biljetten drukken, die bij het einde van de oorlog met twee amfibievaartuigen werden overgevaren naar Caen en vandaar per trein naar Brussel gingen. Dat waren de biljetten van het type Londen.

Vanuit Brussel werden de biljetten met auto's van de Nationale Bank verdeeld naar de verschillende kantoren die voor de omwisseling zouden zorgen. Heel die operatie werd geklaard in acht dagen. Nog tijdens de oorlog waren in de Nationale Bank in Brussel, onder het oog van de Duitsers, al de formulieren voor de geldomwisselingsoperatie gedrukt.

Terwijl de sanering in sneltreinvaart maar in het diepste geheim werd voorbereid, begonnen de wildste geructhen de ronde te doen. Vooral mensen met veel biljetten in hun bezit geraakten in paniek en ruilden hun geld in 'waardevaste goederen'. Fietsen werden verhandeld tegen 25000 frank, een kilo koffie tegen 15000 frank.

Op 9 oktober 1944 verloren alle bestaande biljetten van honderd, vijfhonderd, duizend en tienduizend frank hun statuut van wettelijk betaalmiddel. Elk gezinshoofd mocht tussen 9 en 13 oktober voor maximum tweeduizend frank bestaande biljetten tegen nieuwe inwisselen. Een maand later zou er nog een tweede omwisseling komen. Het schatkistgeld ( biljetten van vijftig, twintig en vijf frank) werd ongemoeid gelaten.

Onder meer liefdadigheidsinstellingen genoten van utizonderingsmaatregelen. Zij boden daarom een uitweg voor mensen die niet-legale oorlogswinsten liever weggaven dan ze te verbranden.

De operatie - Gutt bouwde een muur tussen de oorlogs- en de vredeseconomie door het 'oorlogsgeld' te vernietigen en met een nieuwe leest te beginnen. De nieuwe basis werd gelegd door een devaluatie van bijna 50 procent tegenover de dollar, 30 procent tegenover het pond en 33 procent tegenover het goud. Door de geldsanering daalde de geldhoeveelheid van 165 naar 57 miljard frank, ongeveer het vooroorlogs peil.