In de nacht van 22 april 1915 gebeurde er iets vreselijks. Ik woonde toen in Ieper. Plots stormden er midden in de nacht Fransen de stad binnen. Sommigen huilden, tierden en smeekten om melk of citroenen. Ik begreep er eerst niets van. Na een tijdje begreep ik wat er gebeurd was. De Fransen waren in een gasaanval terecht gekomen. Het gas brandde aan hun ogen. Niet veel later vluchtten we weg uit Ieper. De bommen vlogen ons om de oren! Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn leven als toen. Juist voor onze deuropening lag er een vrouw met afgeschoten been. Ze riep en smeekte om hulp.