Op Kerstmis 1914 moesten we de herberg verlaten. Dit was geen leuke Kerst! Het was winter en het was heel koud. Onderweg moesten we telkens schuilen voor soldaten. Zonder toestemming mag je als vluchteling de steden niet binnen. Er hing veel mist. We konden niet veel zien. Wat had ik het koud! 's Avonds bereikten we eindelijk Ieper. We bleven slapen bij een gezin met tien kinderen. Ze hadden ook al acht andere mensen opgevangen in hun huis. De volgende dag vond mijn papa bij verschillende gezinnen slaapplaatsen. We sliepen niet meer samen, maar we waren wel veilig. In het voorjaar veranderde dit. Vanaf toen hoorden we regelmatig bommen vallen.