Samen met enkele vriendinnen werk ik bij de Duitse bevoorrading. Op een dag kon ik in het geniep 124 pekelharingen meesmokkelen naar huis. Mijn mama had nog maar net een baby gekregen. De baby was amper één jaar oud en was ziek. Toen de dokter langskwam, moesten we hem betalen. Hij zag dat we haring in huis hadden en smeekte ons bijna om er enkele krijgen. In ruil voor enkele haringen kon hij ons wit meel geven. Met dit meel kon er voeding voor de baby gemaakt worden. Dit was zeer interessant, want het was oorlog en eten is dan meer dan welkom!