Deze foto behoort tot een verzameling artefacten van de culturele vereniging, operettetheater "Kunst veredelt" van Roeselare.
Herken je mensen op deze foto? Weet je wat hier exact wordt afgebeeld? Of heb je andere aanvullingen bij deze foto? ... Vul dan graag het formulier "Reactie toevoegen" in.
Deze affiche annonceert een culturele voorstelling van het Roeselaars Koninklijk Lyrisch Gezelschap "Kunst Veredelt" in zaal 'De Beurs' te Roeselare
Het betreft de operette "Het Land van de Glimlach" van de componist Franz Lehar.
De regie is in handen van Jef van der Straeten (van de Koninklijke Opera Gent) , dirigent van het orkest en de koren is Jozef Debusschere (van de Koninklijke Opera Gent) en de choreografie wordt geleid door Ursula Blazej (van de opera van LVow in Polen).
De cast bestaat uit de hoofdrollen Jan Himpe en Janine Martony (van de Koninklijke Opera Gent), aangevuld door: Mariette Flamand, Willy Van De Walle, Bob Herreweghe, Eric Himpe en alle andere leden van het gezelschap.
Er werd hier ook een foto opgenomen uit de voorstelling "Het land van de glimlach" uit 1972, we herkennen Mariette Flamand, Mieke Himpe en Jan Himpe.
Dit evenement vindt plaats in zaal "De Beurs" te Roeselare.
De voorstellingen vinden plaats op zaterdag 4 maart 1972 om 20:00 en op zondag 5 maart 1972 om 14:15
Kaarten zijn te koop aan 80 en 60 Bfr. vanaf 21 februari 1972 alle dagen tijdens de kantooruren bij V.T.B. Sint-Michielstraat 7 Roeselare en zaterdag 19 februari tussen 9:00 en 11:00 voor de ere- en steunleden.
Inhoud van de operette:
https://www.ccleopoldsburg.be/vlaams-muziek-theater
Lisa, de dochter uit een adellijke Weense familie, wordt verliefd op de Chinese prins Sou Chong en verlaat Wenen om hem te volgen naar China. Daar worden beiden zich bewust van de onverenigbaarheid van hun karakters en de onoverkomelijke verschillen tussen de westerse en oosterse cultuur. Die tegenstellingen leiden tot een bitter conflict en het tragische einde van hun liefdesverhaal. Lisa’s exotische droom vervliegt, en verteerd door heimwee naar haar vroegere leventje, keert ze ontgoocheld terug naar haar mooie blauwe Donau. De prins blijft alleen achter en tracht zijn pijn te lenigen met een “Immer nur lächeln”, zoals de Chinese gewoonte het volgens het toenmalige clichébeeld voorschreef, altijd maar lachen of glimlachen, wat er in het leven ook moge gebeuren. Andere onverwoestbare aria’s uit deze operette zijn “Meine Liebe, deine Liebe, die sind beide gleich” en “Dein ist mein ganzes Herz !”