Toen mijn ouders besloten om te vluchten, was ik een klein ukje van vier. We zouden naar mijn grootouders, een eind verder in het dorp gaan. Mijn ouders waren aan het pakken en ze stuurden mij alvast vooruit. Ik mocht onze geit aan een touwtje meenemen, dan was ik niet alleen. Om bij mijn grootouders te komen, moest ik over een beek. Maar met die geit erbij lukte dat niet. Daar stond ik dan, met mijn geit aan een touw! Gelukkig kwam er net een groep mannen aan. Dat bleken Russische krijgsgevangenen te zijn. Ze droegen de geit over de beek en zo kon ik weer verder. Als iedereen dan bij mijn grootouders aangekomen was, beslisten ze om die geit te slachten. Moeder vond dat wij de geit maar beter zelf konden opeten, voor de Duitsers ze opeisten!