Tijdens de oorlog bleef ik op de boerderij in de Kortewagenstraat wonen, samen met mijn ouders en mijn broers. In de buurt stond een veldkeuken van de Duitsers. We gingen daar altijd wat rondhangen om te zien of we vlees konden pikken. Want er was niet veel vlees in die tijd. Het was schaars én duur. Soms werden de Duitsers boos en joegen ze ons weg. Maar er waren ook mannen die gewoon deden alsof ze kwaad waren. In feite waren ze ook blij als ze ons zagen, omdat wij hen deden denken aan hun eigen kinderen in Duitsland, die ze al lang niet meer hadden gezien. Ze knipoogden naar ons en gaven ons Duitse namen.