In oktober 1914 kwamen de Duitsers steeds dichterbij. Onze ouders besloten dat we zouden vluchten. Alles werd ingepakt en op de grote kar geladen. Vader zei dat mijn broers, mijn zus en ik alvast vooruit moesten lopen, zij zouden wel volgen met de kar. Toen we ’s avond in Boezinge toekwamen, hadden we onze ouders en de kar nog altijd niet gezien.

In de hoop ze nog tegen te komen, liepen we verder naar Woesten. Daar hoorden we dat de Duitsers net nadat we vertrokken waren, in Slijpskapelle waren toegekomen. Moeder en vader konden niet meer weg… Daar stonden wij: drie kinderen met maar 0,25 frank op zak, helemaal alleen in de oorlog! Gelukkig werden we goed geholpen: een Franse officier regelde dat we via Parijs naar Nantes konden. Daar werden we alle drie goed opgevangen. Onze ouders zagen we pas na de oorlog terug.