Op een dag zeiden ze in het dorp dat er Duitsers gezien waren bij de Koekuit. Vader trok naar daar om te gaan kijken. Toen hij terugkwam zei hij enkel tegen mijn moeder: 'Geef de kinderen eten en we vertrekken'. Gepakt en gezakt trokken we te voet naar Zonnebeke. Vader was daar gekend en we vonden al snel onderdak bij vriendelijke mensen. Later die avond werd er op de deur geklopt: een ander gezin zocht ook onderdak. De vrouwen had diezelfde dag nog een kindje gekregen! Omdat wij allemaal al groter waren, zei vader dat het gezin met de baby onze plaats mocht hebben. We zijn dan verder getrokken naar Ieper, waar we een tijdje bij tante Elza gewoond hebben. Toen ze bommen op Ieper begonnen te gooien, zijn we snel verder gevlucht, naar Cany-Barneville in Normandië. Daar zat zowat het halve dorp Moorslede.