Op een dag hadden de Duitsers muurkranten opgehangen met daarop het bericht over de gevangenneming van veertig Britse soldaten. Ze waren er trots op! Samen met mijn kameraden Michiel Grymonprez en André Lobel heb ik toen een paar van die berichten van de muur getrokken en ze in stukken gescheurd. Bah, dat zou ze leren… Dacht ik! Een Duitse soldaat had het gezien en we werden direct aangehouden. Wij, drie snotneuzen van 15 jaar, moesten voor het veldgerecht verschijnen. We moesten ons verontschuldigen en een geldboete van 150 mark betalen. Als we het geld niet hadden, dan moesten we tien de gevangenis in. Ik weigerde en zei dat het toch normaal was dat ik voor mijn vaderland opkwam. Dat had ik nog niet uitgesproken of twee Duitse gendarmes sleurden mij al mee, voor het oog van heel  de straat. Ik moest voor drie weken de cel in en mijn ouders moesten 500 mark boete betalen.

Ook mijn schoolhoofd werd op het matje geroepen. De directeur zette de Engelse lessen stop en de jongens moesten vermaningen voorlezen zoals: “Niet blijven staan om de plakbrieven te lezen en ze nooit scheuren, beslijken of op enige andere manier beschadigen.” Hij controleerde ook de lessenaars en de zakken van de kinderen op verboden materiaal. Wie iets bij had dat niet mocht, werd onmiddellijk gestraft. De schrik zat er goed in!

De Ortskommandant liet zelfs een aanplakbericht maken met ons verhaal en onze straffen erop, om de mensen te waarschuwen…. Als ik dat allemaal op voorhand geweten had, zou ik die affiche niet van de muur getrokken hebben, denk ik. Maar ik ben er toch trots op!