Na onze vlucht uit Roeselare hebben we eerst vier maanden in Vlamertinge gewoond. Daar werkten mijn ouders in een Belgische soldatenkeuken. Toen de Duitsers Vlamertinge bombardeerden, moesten we weer verder. Na een heel lange reis kwamen we toen in de Loirestreek. Daar was het echt prachtig! We woonden er drie jaar lang op de binnenkoer van een echt kasteel. De graven die er woonden, waren heel vriendelijk. Mijn vader bakte brood voor de kasteelbewoners. Ik voelde me haast een prinses, soms. Toen ze zeiden dat de oorlog bijna gedaan was, zijn we verder getrokken, naar Clermont-Ferrand. Daar was het veel minder mooi, en druk! Vader werkte er in een fabriek en ik ging naar school op de Puy de Dôme, helemaal in het Frans. Toen de oorlog gedaan was in 1918 keerden we terug naar Roeselare. Ik was toen al zo lang in Frankrijk geweest dat ik geen Nederlands meer kon spreken.