In 1914 vluchtten we met het hele gezin uit Roeselare. We gingen te voet, en droegen zoveel we konden dragen. De eerste nacht vonden we nergens onderdak. Daarom sliepen we gewoon in het veld, ergens in Zonnebeke. Midden in de nacht werd ik wakker van geschreeuw en geweerschoten, in een veld iets verderop. Ik zag mannen op paarden naar elkaar schieten. Ze zeiden dat het Britse dragonders en Duitse ulanen waren. Die laatsten zagen er heel gevaarlijk uit, ze hadden bajonetten op hun geweer. Met open mond lag ik te kijken, tot mijn vader mijn hoofd naar beneden drukte. Hij wilde niet dat ik zag hoe ze vochten.

In 1914 vluchtten we met het hele gezin uit Roeselare. We gingen te voet, en droegen zoveel we konden dragen. De eerste nacht vonden we nergens onderdak. Daarom sliepen we gewoon in het veld, ergens in Zonnebeke. Midden in de nacht werd ik wakker van geschreeuw en geweerschoten, in een veld iets verderop. Ik zag mannen op paarden naar elkaar schieten. Ze zeiden dat het Britse dragonders en Duitse ulanen waren. Die laatsten zagen er heel gevaarlijk uit, ze hadden bajonetten op hun geweer. Met open mond lag ik te kijken, tot mijn vader mijn hoofd naar beneden drukte. Hij wilde niet dat ik zag hoe ze vochten.