Na onze eerste vlucht hebben we terug een tijd thuis gewoond, maar al gauw bleek dat we er maar beter voorgoed vandoor gingen. Vader had de hondenkar voorgespannen. Mijn broers, zus en ik mochten op de kar zitten. Er lag stro op, en daartussen hadden we de heiligenbeelden verborgen. We hadden maar één koffer mee.... In die tijd hadden we al lang geen nieuwe kleren meer kunnen kopen. Om toch iets proper aan te hebben, had ik mijn communiekleren aan. Schoenen hadden we niet meer, dus liepen we op klompen. Moeder zou ons volgen, maar toen ze dat wou doen, was het al te gevaarlijk geworden om nog te vertrekken. Ik heb haar niet meer gezien voor het einde van de oorlog.