Het was een heel gedoe om aan brood te geraken. We kregen broodbonnen en moesten daarmee aanschuiven aan de bakkerij. Er stonden altijd lange rijen. Op een dag moest ik weer om brood, samen met 2 vriendinnetjes. Honger dat we hadden en weer die lange wachtrij! We kwamen voorbij een café met Duitse soldaten. Die zagen er vriendelijk uit. We trokken onze stoute schoenen aan en gingen een boterham vragen. Ze lachten en gaven er ons een. Dat deed deugd! Maar we hebben het thuis niet durven vertellen.