Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: Foto van één van de twee oldtimerbussen, die nog vaak worden gebruikt voor trouwers.

Foto 2: Romain Vandevelde in diezelfde bus, met op de achtergrond enkele mooie oude foto’s

Romain vertelt over de aankoop van een oldtimerbus.

In een  Zwitsers hotel dat we elke maand bezochten, stond een oldtimer achteraan in een schuurtje. Ik vroeg altijd aan de baas van het hotel naar die bus. Dat was de bus van zijn broer en die was niet te koop. Een maand later kwam ik toch in contact met zijn broer. Hij vertelde dat dat een Saurer was en hij vroeg of ik daar een liefhebber van was. Hij zei dat die bus niet te koop was, maar dat hij wel zo’n bus wou zoeken voor mij. Hij had toen al gezegd dat de prijs voor zo’n bus rond het miljoen Belgische Frank was. Een zestal maanden later belde hij en vertelde dat hij er één had gevonden. Met mijn broers had ik afgesproken dat die bus niet meer dan 1 miljoen BEF mocht kosten. Maar hij vroeg natuurlijk 1,2 miljoen. Ik zei dat ik maar 1 miljoen kon geven. We zijn toen niet tot een akkoord gekomen. Weeral een maand of 6 later, contacteert die broer van de hotelbaas me terug. Hij had een bedrijfje overgenomen en had geld nodig. Uiteindelijk ging hij akkoord met een prijs van 1 075 000 BEF. Hij zou hem zelf brengen.  Die bus is intussen 65 à 70 jaar oud en rijdt nog altijd. We hebben er nu zelfs 2. We hebben er vooral veel werk mee in het trouwseizoen. We hebben hem gekocht in het jaar 1992. De bus van die broer van de hoteluitbater stond daar nog. We hebben deze dan ook gekocht.

Romain vertelt over de enige busreis naar Israël

We zijn de enigen die al een busreis hebben ingericht naar Israël en het was meteen de mooiste reis. Dat was in het jaar 1989. We hebben er 8 dagen over gereden, 8 dagen daar gebleven en 8 dagen teruggekeerd. We hebben dat maar 1 keer kunnen organiseren omdat de verzekering, na het begin van de intifada, niet meer wou tussenkomen. We reden elke dag naar iets belangrijks. Ik reed van hier naar Tsjechië en dan naar de Balkan. Het was steeds de bedoeling om veel te zien. We zijn door Zwitserland gereden en dan naar Italië via San Loreto langs de oostkust naar Bari. Dan ’s nachts met de overzetboot naar Patras, juist ten zuiden van Albanië. We hebben Delphi gezien. We huurden telkens een gids want je kunt toch niet zomaar al die mooie dingen voorbij rijden zoals in Athene waar we dan verder gingen via de nachtboot naar Kreta. Overdag deden we dan de tour van Kreta en Rhodos om  ’s nachts naar een volgend eiland te varen, naar Cyprus. s’ Anderendaags s’ avonds reden we dan naar Haifa. We dachten nog een deel volledig over land te doen, door Libanon, maar er was daar toen oorlog en dat lukte niet. Bij het terugkeren deden we niet de tour van het eiland, maar we zetten de reizigers af in de hoofdstad zodat ze daar eens konden winkelen.