Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: Gerard Allaert (tweede van links), broer Robrecht Allaert (midden bovenaan), broer Jules Allaert (helemaal rechts)

Foto 2: Rik en Luc, tijdens de pauze op een werf met enkele werkmakkers.

• Cement

Op het einde van de tweede wereldoorlog bleef er in het station van Lichtervelde heel wat cement liggen dat de Duitsers hadden achtergelaten tijdens hun vlucht. Iemand van de gemeente mocht dit cement verdelen en doorverkopen. Stichter Alfons Allaert kon zo voor een spotprijs een groot deel van het cement opkopen. Een enorme meevaller, aangezien cement op dat moment erg schaars was op de markt.

• Het zetten van de mei

Enkele tradities van vroeger worden ook nu nog altijd in ere gehouden, zoals het 'zetten van de mei' Dit was het teken dat de ruwbouw er stond en het werk gedaan was, men kon fier zijn op de realisatie. Bij het 'zetten van de mei' wordt een tak van een boom gesneden en boven op het houten gebinte, naast de schoorsteen, geplaatst. De bouwheer trakteerde toen ook meestal zijn personeel. Deze traditie vindt zijn oorsprong in het feit dat men hoopt dat een huis zo stabiel, groot en duurzaam mag worden als een boom.

• Flexibiliteit

Vroeger werkte men vaak ook op zaterdag en was het gemakkelijker om zelf je werk te regelen. Zo werkte Robrecht Allaert, een broer van stichter Gerard, soms 's nachts in de steenovens in Frankrijk. Het gebeurde wel eens dat men zich 's morgens afvroeg waar Robrecht was en toen bleek dat hij voor een paar weken weg was zonder te verwittigen. Om dan een tijdje later terug te komen toen het werk in Frankrijk gedaan was. Dit was iets gemakkelijk kon, maar het werk werd natuurlijk later terug gecompenseerd.