Odiel Defraeye (°14 juli 1888, Rumbeke) won in 1912 als eerste Belg de Ronde van Frankrijk. Tijd dus om Odiel én zijn leefwereld, 100 jaar na die bewuste overwinning, weer in de schijnwerpers te plaatsen.
Odiel werkte in de borstelnijverheid, bij Jules Vandekerckhove-Laleman, voor hij echt doorbrak met zijn fiets. Jules Vandekerckhove zag in zijn jonge werknemer een goeie fietser en liet hem dan ook, bij wijze van training, brieven leveren in Brussel. Als tegenprestatie maakte Odiel na zijn overwinning reclame voor diens cichorei.
Odiel fietste bij Alcyon en startte zijn Tour de France eigenlijk als 'knechtje' van Gustave Garrigou. Garrigou kon niet volgen en dus mocht Odiel alsnog voor zichzelf rijden. Die zomer van 1912 waren zijn benen immers zeer goed, want Odiel won uiteindelijk ' la Grande Boucle' .
Met zijn overwinningsgeld kocht hij een lap grond, bouwde daar een hotel en een piste op. Het hotel is ondertussen verdwenen, de piste werd anno 2012 volledig gerenoveerd. Op die piste is een andere wielerheld groot geworden: Patrick Sercu.
In 1913 wint Odiel Milaan-San Remo. Zo goed als in 1911 (Belgisch kampioen), 1912 en 1913 zal Odiel echter nooit meer worden.
Na een korte periode in Frankrijk, keert hij terug naar België en vestigt zich aan de kust, waar hij enkele café's uitbaat. Na de dood van zijn vrouw, Magdalena Stamper, verhuist hij naar Brussel, bij zijn zoon. In 1965 overlijdt hij in een rusthuis in Bierges.