Sylvère Dezegher was 12 jaar wanneer de oorlog begon. In 1917 moest hij zijn gemeente Dadizele verlaten. Van 1917 tot na de oorlog verbleef hij met zijn gezin in Herne, het Pajottenland.

[..] na het laden zouden we dan in stoet naar Herne trekken. Daar was er een grote zaal waar iedereen in kon. Er stonden tafels klaar met boterhammen en goede koffie, zoveel we maar wilden. We konden hem goed begrijpen, want hij sprak Nederlands. [… ] eindelijk kwam de karavaan in beweging. Elke wagen met een lantaarn achteraan, want alhoewel het rond vijf uur in de morgen was, was het nog pikdonker. We liepen over slechte, hobbelige kasseiwegen.[…] het was hier stil: geen kanonnen, geen gekletter van geweren, geen vliegtuigen, geen kolommen meer van marcherende soldaten, van paarden en munitiewagens, geen angst meer voor verkenningsvliegtuigen, voor ingekwartierde soldaten.

(Uit: Een kleine jongen in de Groote Oorlog, Daisy Decoene)