Brief van woensdag 7 juni 1944. Moeder is wat gerustgesteld nu ze op 1 dag zowel een brief als een kaartje kregen van Gaston. Moeder hoopt dat Duitsland minder bombardementen zal te verduren krijgen: ‘de vliegers gaan nu in Frankrijk een beetje meer werk hebben ge zult het ook waarschijnlijk al lang vernomen hebben dat ze nu in Frankrijk geland zijn dat gaat nu misschien nu zeere een groote veranderinge maken’. Moeder hoopt van harte dat ze dit keer niet zullen moeten vluchten. Het zou nog erger zijn dan in 1940. Moeder vermaant Gaston dat hij moet zorgen dat hij goed voor zichzelf zorgt en zijn verdiende loon aan eten moet besteden (in de plaats van het naar huis op te sturen). Ze vreest immers dat er weldra overal gebrek aan voedsel zal zijn. Aangezien het al 11 uur ’s avonds is, besluit moeder haar brief met de gebruikelijke wens dat ze haar zoon weldra mag weerzien.

Brief van dinsdag 13 juni 1944. Moeder kreeg zojuist enkele brieven van Gaston die schrijft dat hij uit Braunschweig weg moet, daarom zal ze enkele dagen wachten met het versturen van pakjes. Moeder hoopt van harte dat het voor Gaston op zijn nieuw adres wat leefbaarder zal zijn. Moeders schrijft dat de toestand thuis slechter is geworden sinds de landing in Normandië. Er is gebrek aan brood en aan hout.