Op zondag 16 april 1944 schrijft Frans aan zijn broer Gaston. Eerst beschrijft Frans een wielerwedstrijd op de velodroom van Rumbeke. Hij vertelt ook over zijn werk bij de post. Hij is fier dat hij nu definitief aangenomen is bij de staat. Hij hoopt dat hij weldra zijn pet zal krijgen, want hij mocht al de maat van zijn hoofd opgeven.

Daarna schrijft moeder verder. Ze is bezorgd over de snijwonde die Gaston heeft opgelopen. Verder klaagt ze dat ze wel de briefkaarten maar niet de brieven ontvangt. Ze beschrijft welke brieven en pakjes ze reeds verstuurd heeft. Moeder hoopt dat Gaston verlof zal krijgen, nu hij toch werkonbekwaam is. Ze schrijft dat een familielid ook in Braunschweig is en vraagt zich af of ze elkaar al ontmoet hebben. Een bekende: ‘de vrijer van Simonne van Nonkel Jules’ is ook opgepakt.

Brief van donderdag 20 april 1944. Vandaag vertelt moeder dat Gastons brief van 29 maart gecensureerd was. Wellicht schreef Gaston te uitvoerig over de bombardementen. Moeder vindt het spijtig dat de Vlaamse werkmakkers zullen moeten verhuizen. Moeder klaagt over reuma maar zegt erbij:’ .. en dat die oorlog allichte koste gedaan zijn en gij allichte weere  ’t huis wij zouden geheel en gansch herleven’. Verder heeft moeder het over de inhoud van pakjes. Ze zegt verder dat ze dit in een volgende brief zal herhalen. Ze vraagt van Gaston om ook alles verschillende keren te schrijven en te vragen, zodat ze zeker kunnen zijn dat Gaston niets tekort komt.