Brief van maandagavond 3 april 1944. Moeder Vallaey schrijft haar zoon en vertelt meteen dat vader sukkelt met tandpijn. Verder bevestigt ze, zoals gewoonlijk, de ontvangst van brieven. De bezorgde moeder is bang dat sommige brieven niet terecht komen en geeft Gaston daarom de raad om verschillende keren hetzelfde te vragen als hij iets nodig heeft. Ze ziet erg uit naar een brief waaruit blijkt dat Gaston het nog steeds goed stelt en niet gekwetst is geraakt in een bombardement. Moeder heeft het ook over het vreselijke bombardement van Kortrijk. Verder vertelt ze de dorpsnieuwtjes: ziektes, geboortes, … Ze schrijft ook dat hun varkentje een beetje ziek is geweest. Gelukkig is het weer hersteld zodat het de volgende maand kan geslacht worden. Moeder wenst haar zoon een goede Pasen en wijst hem erop dat hij moet proberen om op tijd en stond naar de kerk te gaan.

Brief van donderdag 13 april 1944. Moeder beklaagt zich erover dat ze de brieven van Gaston niet tijdig krijgt. Op die manier weet ze niet hoe het met haar zoon in Duitsland gaat. Ze maakt zich zorgen dat ze het niet tijdig zal weten als haar zoon iets tekort komt. Moeder beschrijft wat ze in een volgend pakje zal stoppen. Ze vindt het spijtig dat de gevraagde broek nog niet kan meegestuurd worden.  Ze zal wachten tot morgen om deze brief te versturen, in de hoop dat er morgen nieuws zal zijn uit Duitsland. Inderdaad, de volgende dag ontving ze een cheque met 130 Duitse mark.