In de brief van 18 maart 1944 verduidelijkt Gaston de procedure die gevolgd wordt bij alarm. Eerst is er ‘vooralarm’ van zodra vliegtuigen over de grens passeren. Indien de vliegtuigen over de streek rond Hannover vliegen, is er ‘echt alarm’. Ze hebben dan nog ongeveer een kwartier om te schuilen. Verder vertelt Gaston dat hij een abonnement  kocht op een Belgisch tijdschrift: ‘Het Vlaamsche ? (onleesbaar) en hij besluit: ‘zoo weet ik algelijk nog een beetje nieuws uit België’. Verder vertelt hij dat hij een verbrande voet heeft. Hij vraag naar ‘werkbroeks’ want de broeken die hij van thuis meenam beginnen te verslijten. Hij zegt zijn ouders dat ze niets mogen opsturen wat thuis gerantsoeneerd is of wat ze zelf niet teveel hebben. 

Op de briefkaart van maart 1944 schrijft Gaston dat ze nu al 13 uur moeten werken. ’s Morgens moeten ze om 6 uur beginnen en ze werken door tot 19 uur. Volgende week moet hij werken in de nachtploeg. Dan werken ze 10 uur. Op die manier moeten ze 70 uur per week werken. Indien er vliegtuigalarm is moet de verloren tijd weer ingehaald worden.