In de brief van  31 december legt Gaston aan ouders uit waarom hij soms een paar dagen niet kan schrijven. Tijdens de laatste week was er 2 keer alarm van 19 tot omstreeks 22 uur, nadien moeten ze nog eten en daarna ontbreekt de zin om nog veel te schrijven. Hij werkt nu permanent in een 2-ploegenstelsel: de ene week werken tijdens de dag, de volgende week werken gedurende de nacht. Gaston heeft berekend dat hij reeds 580 Duitse mark heeft opgestuurd en hoopt om op 11 januari weer wat geld te kunnen opsturen. Hij legt uit waarom een werkmakker meer kan opsturen dan hijzelf. Die makker verdien 1,35 Duitse mark en Gaston slechts 0,75 Duitse mark. Ter gelegenheid van oudejaarsavond zullen ze pannenkoeken bakken (1/2 aardappelen, ½ bloem) en er staat reeds 100 liter bier klaar. Samen met zijn makkers willen ze de ganse nacht feesten. Gaston vertelt terloops dat hij verlof heeft gevraagd, maar zijn chef antwoordde dat hij ten vroegste in februari een aanvraag zal kunnen doen.

Op dezelfde brief, schrijft hij ook naar ‘Cecile’. Daarin uit Gaston zijn overtuiging dat de oorlog niet lang meer zal duren.