In de brief van 24 oktober bevestigt Gaston de ontvangst van brieven en pakjes. Hij vermeldt ook dat zijn vriend George weinig pakjes ontvangt. Hij vraagt zijn ouders hoeveel geld ze tot nog ontvingen en schrijft de bedragen op met de datum van storting. In het totaal stuurde hij reeds 280 Duitse mark naar huis. Hij kan nog niet bevestigen dat hij binnenkort weer iets zal kunnen opsturen want ‘dat geld vliegt hier gelijk de wind’. Gaston vertelt dat er nu dikwijls alarm is en dat er ook al gebombardeerd werd. De luchtafweer schiet nu niet meer naar overvliegende vliegtuigen. Tijdens het alarm hebben ze geen verlichting, het wordt dus moeilijker om naar huis te schrijven. Hij schrijft dat de stad waar Gilbert Lesage verblijft nu al bijna helemaal vernield is. Er is niets meer te zien van het station. Gaston schrijft ook over de hygiëne: ‘ik heb nog eens de groote kuisch gedaan in mijn bedde. Ik heb er zoo een 100 luizen uitgehaald. Ik had ’s nachts bijna niet geslapen van de jeukte’.

De brief van 29 oktober is kort. Gaston klaagt over tijdsgebrek. Er moet meer gewerkt worden. Elke dag 11 uur, ook op zaterdag en Allerheiligen wordt er gewerkt. Voor het eerst heeft Gaston het over ‘die vervloekte fabrieke’.