Deze foto behoort tot een verzameling artefacten van de culturele vereniging, operettetheater  "Kunst veredelt" van Roeselare.

Herken je mensen op deze foto? Weet je wat hier exact wordt afgebeeld? Of heb je andere aanvullingen bij deze foto? ... Vul dan graag het formulier "Reactie toevoegen" in.

Deze affiche annonceert een culturele voorstelling van het  Toneel- en Operettegezelschap "De Burgerlijke Oorlogsverminkten" . De operette " De Graaf van Luxemburg" van componist Franz Lehar wordt opgevoerd  in een regie  van Yola Degruyter, orkest en koren staan onder de leiding van R. Decaestecker en de balletten worden geleid door Lissy Janssens.

Dit evenement gaat door in de schouwburg "Patria" te Roeselare. Er zijn drie voorstellingen op zondag 2 december 1951 om 15:00, zondag 16 december 1951 om 19:30 en zondag 23 december 1951 om 15:00.

De hoofdrollen worden vertolkt door Yola Degruyter en Jan Himpe. Treden verder op:  Mariette Flamand,  Lou. Verger, Jos. Berteloot en de rest van het gezelschap.

De voorstelling wordt aangekondigd met de volgende superlatieven: "Heerlijke muziek - prachtige balletten - grootse montering - 3 uren lachen en genieten".

Kaarten zijn te koop aan 40, 30 of 20 Bfr. vanaf 19 november 1951 in Patria (alle dagen van 17:00 tot 19:00 en de zondag van 10:00 tot 12:00) en heel de dag door in het lokaal café " 't Spaans Bierhuis" Spanjestraat 74 te Roeselare.

Inhoud van de operette: "

Eerste bedrijf 

Carnaval in Parijs. In het atelier van de schilder Armand Brissard, waar het gezelschap feest tot de late uurtjes.

Het is carnaval in Parijs anno 1909. René, graaf van Luxemburg is prins carnaval. Hij is volkomen berooid, heeft alles verboemeld en strooit zijn laatste francs onder de feestvierders. Op al zijn goederen is beslag gelegd. Hij maalt er niet om. Feesten is zijn devies.

De hele feestende menigte gaat naar het atelier van de schilder Armand Brissard, vriend van de graaf, waar zij op elkaar gepakt het feest voort­zetten. Tot ergernis van de schilder en tot jolijt van diens geliefde Juliette Vermont, vriendin van de grote operazangeres Angèle Didier. Over haar wordt geroddeld. Een Russische grootvorst Basil Basilowitch schijnt haar zangstudie betaald te hebben. Stof voor heel wat kruidige opmer­kingen. Ook de graaf valt binnen.

Midden in dat gebeuren verschijnen drie heren, die de graaf willen spre­ken. Het zijn de Russische diplomaat Pawel von Pawlowitch, de notaris Sergei Mensikow en de ambtenaar van de burgerlijke stand Pélégrin. De graaf maakt er een grapje over: de heren willen zeker geld van hem le­nen. Iedereen moet het atelier uit, naar het platte dak. Dan vertellen de drie waar het om gaat. Grootvorst Basil wil met de mooie nog zeer jonge zangeres (Angèle Didier dus) trouwen, maar dat kan niet, want zij is een gewone burgeres, niet van adel, en dat zou men in St. Petersburg niet slikken, zeker de tsaar niet. De grootvorst biedt de graaf een cheque van een half miljoen goudfranken als die, in het geheim, met de zangeres trouwt en na drie maanden van haar gaat scheiden. Zij is dan gravin en dus kan Basil met haar trouwen. Voorwaarde is echter, dat zij elkaar niet mogen zien. Zij mogen alleen 'ja' zeggen en de ringen uitwisselen. En de graaf mag zijn eigen naam niet meer noemen, maar zal de komende maanden baron de Reval he­ten.

De Russische diplomaat zet een grote ezel met een schilderij midden in het atelier en maakt er een snee in, waar zij hun handen door kunnen steken. Dan smokkelen ze de zangeres het atelier binnen en vindt het huwelijk plaats. Alleen, de graaf krijgt de naam van zijn aanstaande vrouw niet te horen. Hij trouwt, maar weet niet met wie. Zij kent hem evenmin. Wanneer dat gebeurd is, voeren ze de zangeres weer de deur uit.

In een hoekje heeft Basil het allemaal gevolgd. Hij is verliefd tot over allebei zijn oren. En heeft niet in de gaten, dat de andere heren er de draak mee steken.

De twee gehuwden hebben nu een probleem, want wie is haar man, wie zijn vrouw? Ze hebben elkaars handen vastgehouden, elkaars stem ge­hoord en dat blijft bij alle twee de levensgrote vraag. Zij voelde die ferme hand, hij hoorde die mooie stem.

Het hele gezelschap komt weer binnen en de graaf zwaait met zijn che­que van een half miljoen en iedereen vraagt zich af: van wie komt dat kapitaal? Hij ging naar links, zij naar rechts, zingen ze. Intussen probeert Juliette haar Armand naar de ambtenaar van de bur­gerlijke stand mee te tronen, maar die houdt de boot af. Wat hij wel wil is de ideale Venus schilderen, waar Juliette model voor moet staan. Dat wil ze wel, maar, dan eerst trouwen.

Tweede bedrijf 

Drie maanden later. Afscheid van de operazangeres Angèle Didier na haar laatste op­treden. Het publiek komt massaal naar haar huis om dit te vieren.

Angèle Didier heeft voor het laatst in de opera gezongen en neemt af­scheid van het publiek, dat massaal naar haar huis komt om dat af­scheid te vieren. De scheiding is aanstaande. René is ook bij die laatste uitvoering geweest, zat in een loge vlak bij het podium en werd op slag verliefd op die schitterende sopraan. Zij vraagt zich af, wie die man was, die daar in de loge zat en zo'n indruk op haar maakte. Die man komt, met zijn vriend Armand, zijn opwachting maken als baron de Reval.. Er groeit duidelijk spanning en Basil ziet dat ook. Om alles een slag voor te zijn maakt Basil bekend, dat hij met de zangeres verloofd is. Ar­mand flapt het eruit: dat kan niet, want zij is getrouwd.

Spottend vertelt Angèle, dat zij inderdaad getrouwd is en wel met een zekere Graaf van Luxemburg. Het ging hem alleen maar om het geld en voor zo iemand kan zij alleen maar minachting opbrengen. Dat is René te veel en hij zegt wie hij is, de Graaf van Luxemburg. En, zij moet zich diep schamen zich ook voor zo iets te lenen. Alleen om de titel deed zij het. Om voor haar de weg vrij te maken.

Angèle vergeet alles wat zij heeft gezegd en antwoordt: Maar ik ben nog altijd je vrouw! En ze laat zich door René de zaal uitleiden.

Basil ziet al zijn hoop de bodem ingeslagen, maar heeft altijd nog het erewoord van de graaf. Die bevindt zich nu in een moeilijk parket. Eerst bespot zij hem, dan kussen ze elkaar. De gasten hebben het allang door: zij volgt hem, wat er ook gebeurt.

Derde bedrijf 

In de lounge van het Grand Hotel in Parijs, waar allerlei gasten zich ophouden, vindt de niet vermoede ontknoping plaats.

Basil heeft zijn intrek in het hotel genomen. Het wemelt er van alle soorten gasten, van toeristen tot  jonge en oudere paren, een sjeik met een rits vrouwen, straatmadelieven die een rijke man aan de haak willen slaan, een zakkenroller, alles draait rond het bureau van de hotelmanager, die de kamersleutels uitreikt.

Een indrukwekkende dame verschijnt, de excentrieke Russische gravin Stasa Kokosow. Het personeel vliegt voor haar. Zij is de vrouw aan wie Basil een aanzoek deed en toen met de noorderzon vertrok. Zij is smoor­verliefd op hem. Zij spoorde hem op en vertelt dat aan Armand Brissard en Juliette. Zij heeft een brief van de tsaar voor Basil, met het ene woord: trouwen! Basil is overdonderd wanneer hij haar ziet. Zijn amoureus avontuurtje is uit.

Daarmee is ineens de weg vrij voor René en Angèle. En er is ook nog een telegram voor de graaf. Het beslag op zijn bezittingen is opgehe­ven. Hij kan de cheque aan Basil teruggeven. Dan verschijnen Armand en Juliette, even op en neer geweest naar het stadhuis en getrouwd.

Voor Basil wacht de eerste trein naar St. Petersburg, samen met zijn Stasa.

En het feest gaat door. Wir bummeln durchs Leben."

bron: https://www.seniorenkuleuven.be/drupal/?q=node/4308