Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: Roger en Koen Lefevere van slagerij 't Worstje izegem

Foto 2: Slagerij 't Worstje Izegem: koeltoog

Foto 3: Slagerij 't Worstje Izegem, charcuterietoog

Foto 4, 5 en 6: Menukaart slagerij 't Worstje 1

Foto 7: Slagerij 't Worstje, verpakkingspapier vierde generatie

Koen Lefevere, zoon van Roger, is uit eigen initiatief en 100% gemotiveerd begonnen aan zijn studies voor beenhouwer in de school te Diksmuide (hij heeft zelfs zijn oudere zus aangestoken die is overgestapt van een opleiding voedingslaborant naar diezelfde opleiding van beenhouwer en die nu met haar man een beenhouwerij uitbaat te Langemark (Madonna)).

In 1999 is Koen beginnen meewerken in de zaak van zijn papa Roger Lefevere. In 2010 heeft hij de zaak van zijn vader overgenomen. Roger, geleerd door de ervaring, wilde dezelfde fout van zijn pa niet herhalen, besliste vrij vroeg, op zijn vijftigste, zijn zaak over te laten aan Koen, die toen nog een jonge 26-jarige jongeman was, zodat die ook volledig zijn eigen zaak zou kunnen uitbouwen. Papa en mama Roger en Ingrid Lefevere werken nu in de zaak van Koen mee als zelfstandige helpers. Koen zijn vrouw, An Vantieghem, werkt nog buitenshuis, maar draait ook in de weekends mee in de zaak.

Roger getuigt over zijn zoon Koen: “Koen heeft de beenhouwerij eigenlijk groot gemaakt. Hij kent zijn stiel op en top en hij gaat volledig voor zijn zaak, hij leeft voor de zaak en hij zet zich 100% in naar veiligheid en productie toe. En ook een unicum voor Izegem: hij maakt 38 soorten charcuterie zelf, zijn talrijke slaatjes en hamburgers niet meegerekend. Dat is een uitzonderlijk hoog aantal, en het cliënteel ziet dat ook en apprecieert dat ook enorm.”                                           

Koen Lefevere heeft plannen om de winkel over twee jaar uit te breiden. Een deel van het woongedeelte zou worden opgeofferd en de bedoeling is dat de klant een beter zicht zal krijgen op alle producten in de toonbank. dus de ruimte voor de klant aanzienlijk vergroten zodat hij op een meer comfortabele manier zijn keuze zal kunnen maken. Alles in functie van de klant dus.

Hier sluit ook de fraai uitgebouwde website van “ ’t Worstje” bij aan, waar de klant op zijn gemak thuis een traiteur bestelling kan plaatsen, die dan thuis wordt geleverd of door de klant zelf wordt opgehaald. Want ook dat is de evolutie, dat een slager op vandaag verplicht is om traiteur diensten aan te bieden, zeker binnen zijn winkel (daarom nog niet op locatie), want  het is onmogelijk om alleen maar op vlees te overleven.

Ook wat betreft het productengamma is Koen steeds maar bezig met uitbreiden en diversifiëren. Zo moet hij ook de trends en de evoluties in de maatschappij volgen: de sector van de vegetarische bereidingen zal worden uitgebreid; ook speciale bereidingen voor suikerpatiënten en mensen met allergieën krijgen in de toekomst meer aandacht. Eén voorbehoud is er wel in “ ’t Worstje”: ze zouden niet graag zien dat de evolutie van het consumeren van insecten doorzet, want dat zien ze niet zitten om die trend te volgen.

Op zaterdagnamiddag en zondag is de winkel gesloten, maar dat betekent niet dat Koen dan vrijaf heeft. Hij legt zich toe op traiteurdiensten op locatie in het weekend. Daarvoor heeft hij een tiental mensen waarop hij beroep kan doen, via de nieuwe flexi-jobs en die worden aangeleverd door een interim-bureau. “Spijtig genoeg moeten die flexi-jobs altijd voor minimum drie uren worden ingeschreven”,  zegt Koen. “Vaak hebben wij maar mensen nodig voor één uur of anderhalf uur (opdienen op een receptie bijvoorbeeld) en toch moet je die mensen drie uren betalen, dat maakt het soms wel zwaar voor ons. Het ideaal zou zijn dat we kunnen werken met flexi-jobs per uur.”                                                                                                                                     

Koen en An Lefevere hebben drie kinderen. Het jongentje van zeven is nu al gebeten door de stiel en doet niks liever dan op een omgekeerde bak aan een werktafel staan in de atelier om mee te helpen. Het ziet er dus naar uit dat de opvolging in de vijfde generatie nu al verzekerd is.

In 2020 viert beenhouwerij-traiteur “ ’t Worstje” zijn 100-jarig bestaan. Ze zijn daar van plan er een mooi feest van te maken met de klemtoon vooral op de familiegeschiedenis en de vier generaties liefde voor het beenhouwersvak.